Bath
Bath szczyci się obecnością na liście UNESCO i trzeba przyznać, że w pełni nań zasługuje. Wedle celtyckiej legendy, odkrycia leczniczych wód dokonano tu już w XIX wieku p.n.e., a uczynił to chłopiec o imieniu Bladud, syn legendarnego Króla Luda. Chłopiec ten zachorował na trąd i został wygnany do Swainswick, aby do końca krótkiego życia z dala od ludzi hodować świnie. Pewnego dnia, podczas obserwacji swoich podopiecznych, Bladud zauważył, że świnie z lubością tarzają się w jednej ogromnej kałuży błota. Gdy przyjrzał jej się dokładniej, spostrzegł, że wybija z niej gorące źródło, woda którego zdawała się przynosić ulgę zwierzętom, cierpiącym na rozmaite skórne choroby i wypryski. Chłopiec poszedł za przykładem mądrych świnek i sam regularnie pluskał się w źródle, aż pewnego dnia trąd całkowicie ustąpił, co pozwoliło mu na powrót do domu i przejęcie po latach ojcowskiej korony. Król Bladud nie zapomniał o cudownym źródle i zbudował nad nim świątynię, a wkrótce potem miasto, które nazwał Bath.
Wiele lat później miejsce to docenili Rzymianie, którzy stworzyli tu największe na północ od Alp uzdrowisko, budując liczne łaźnie i kąpieliska. Zmienili nazwę miasta na Aquae Sulis i podobnie jak Celtowie, uhonorowali źródło okazałą świątynią. Do III wieku naszej ery uzdrowisko przyciągało pielgrzymów i kuracjuszy z całego Rzymskiego Imperium. Wielu z nich wrzucało do źródlanej wody pisane wspak klątwy, mające przynieść nieszczęście krzywdzicielom lub niewiernym kochankom. Dziś Bath poza leczniczymi wodami oferuje turystom nowoczesne zaplecze turystyczne i liczne atrakcje w postaci muzeów przybliżających świetlaną przeszłość miasta, zorganizowanych wycieczek po terenie miasta i okolicach, uroczych pubów i bogatych galerii.
Incoming search terms:
- bath wielka brytania